Την Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2022 η ενορία μας γιορτάζει τον προστάτη της Ελληνικής Εκκλησίας Βαρκελώνης , Άγιο Νεκτάριο.

Continue reading →

Το Οικουμενικό Κίνημα εορτάζει τον “Καιρό της Δημιουργίας” φέτος και στη Βαρκελώνη στη Σαγραδα Φαμίλια. Εδώ και αρκετά χρόνια το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχει κηρύξει την 1η Σεπτεμβρίου ( την εκκλησιαστική πρωτοχρονιά – αρχή της Ινδίκτου ) ημέρα προσευχής υπέρ του φυσικού περιβάλλοντος. Ο σεβασμός προς τη φύση είναι μια ξεκάθαρη στάση της Εκκλησίας απέναντι στο περιβάλλον. Ευθύνη και υποχρέωση μας είναι να το σεβόμαστε, να τo προστατεύουμε και να τo αξιοποιούμε χωρίς να τo καταστρέφουμε. Η σχέση μας με τον γύρω κόσμο δεν μπορεί παρά να λαμβάνει μια πνευματική διάσταση: η Κτίση είναι δημιούργημα του Θεού και δώρο Του προς τον άνθρωπο.

Όπως και πέρσι , η οικουμενική οικογένεια συγκεντρώνεται στη Sagrada Familia με κατηχητική διαδρομή – ξενάγηση και θα κλείσει με προσευχή στην κρύπτη του ναού . Όλο το έργο του Antoni Gaudí είναι εμπνευσμένο από τη φύση και δημιουργία του Θεού . Η ξενάγηση θα πραγματοποιηθεί :
Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου – 17 ώρα
Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου – 11 ώρα
Σάββατο 1 Οκτωβρίου – 17 ώρα .
Για να δηλώσετε συμμετοχή πατήστε εδώ 

Παρών στις εκδηλώσεις θα είναι και ο εφημέριος του ναού μας ο οποίος συνέβαλε σε όλη την προσπάθεια αυτή .

Llega el «Tiempo de la Creación» que finalizará el 4 de octubre – Arzobispado de Barcelona

BARTOLOMÉ PARA LA FIESTA DE LA INDICCIÓN 2022

† B A R T O L O M É
Por la gracia de Dios Arzobispo de Constantinopla-Nueva Roma y Patriarca Ecuménico,

Al pléroma de la Iglesia,
Gracia, Paz y Misericordia del Hacedor de toda la Creación,
Nuestro Señor, Dios y Salvador Jesucristo
Reverendísimos hermanos Jerarcas y queridos hijos en el Señor:

Al comenzar hoy, con la bendición de Dios, el nuevo año eclesiástico, honramos con la Fiesta de la Indicción el “Día para la protección del medio ambiente” y ofrecemos gloria y agradecimiento al Creador de todo por “el gran don de la creación”.

Proclamamos una vez más con todo nuestro corazón que el respeto de la creación y la constante preocupación por su protección forman parte del núcleo de nuestra identidad ortodoxa como uno de sus elementos más preciosos. La Iglesia reconoce y enseña que la causa del alejamiento humano de la creación -que es “muy buena”- y de nuestro prójimo es el “alejamiento de Dios”. También nos recuerda con valentía que no hay auténtica libertad sin la Verdad ni fuera de ella, pues esta es la que en realidad nos libera. “Conoceréis la Verdad, y la Verdad os hará libres” (Juan 8,32).

Desde hace más de tres décadas, la Santa Iglesia de Cristo promueve insistente y dinámicamente el mensaje ecologista de la Ortodoxia a través de sus diversas iniciativas. El 1 de septiembre de 1989 significará y simbolizará para siempre el comienzo de un movimiento que produjo mucho fruto, aumentó la sensibilización hacia las raíces y parámetros espirituales y éticos de la destrucción del medio ambiente, movilizó a individuos e instituciones, inspiró al resto del mundo cristiano y subrayó la manera de responder a este gran desafío, que pasa en primer lugar por comprender su conexión con la crisis de la libertad humana y la necesidad de un cambio radical de mentalidad y conducta de cara a la creación, y en segundo lugar por una acción común y universal dadas las dimensiones mundiales y las trágicas consecuencias de la destrucción ecológica.

Constituyen un legado muy valioso para el futuro los muchos e importantes escritos que se han producido en el campo de la ecología teológica, entre los que ocupa un lugar muy destacado la obra de Su Eminencia el Metropolita Anciano Juan de Pérgamo, gran profesor y académico. También se encuentra una inagotable fuente de inspiración en las presentaciones de los nueve simposios internacionales sobre el agua, que contaron con la presencia de renombrados especialistas y científicos, así como de representantes del mundo cultural y espiritual. Estos textos son especialmente útiles para la educación medioambiental, que tiene un lugar significativo en los sistemas educativos actuales. Tal y como se ha dicho (y con mucho acierto) “En el futuro, una educación sin una orientación ecológica será solo una parodia de la verdadera educación”.

El desarrollo sostenible es el único camino posible, ya que procurará un equilibrio ecológico para el presente y constituirá una garantía para el futuro, pero para ello se han de dar ciertas condiciones: una economía ecológica y cambios en la productividad agrícola y biomecánica, la producción y el uso de la energía, el desplazamiento y el transporte de mercancías, nuevos modelos de consumo, etc. Desgraciadamente, las buenas intenciones, los acuerdos y las proclamas a menudo se quedan en el ámbito teórico: son solo “bonitas palabras” sin efecto sobre la acción, “recomendaciones superficiales”, tal y como se ha escrito. La humanidad no ha aprendido de las consecuencias del cambio climático: los fuegos devastadores, las olas de calor, las inundaciones, la rápida reducción de la biodiversidad, la contaminación de la atmósfera y de los mares, la deforestación y las repercusiones sociales de la crisis medioambiental, revelada sobre todo en las migraciones en masa por motivos ecológicos. La humanidad sigue engañándose respecto de la supuesta capacidad innata de la naturaleza para protegerse a sí misma y para superar los daños causados por el hombre. Somos conscientes de ello, pero seguimos actuando como si no lo supiéramos, encubriendo el hecho de que, por lo que respecta a su relación con el medio ambiente, nuestra civilización moderna, tecnocrática y centrada en la economía no supone un progreso, ya que la mayor destrucción del medio ambiente ha tenido lugar precisamente en nuestra época, en la que priman la ciencia y la economía. El cambio climático supone una inmensa destrucción causada por la irresponsabilidad humana y demuestra el callejón sin salida que es nuestro modelo de organización económica. Solo tendremos futuro si entendemos que la protección de la integridad de la creación no solo no constituye un obstáculo para nuestro desarrollo económico, sino que en realidad es el instrumento para un verdadero progreso.

Este año, la celebración del Día para la protección de la creación se ve empañada por el sonido de las armas en Ucrania, por el llanto de las víctimas de la violencia militar, por el bombardeo de las ciudades e infraestructuras, por el gemido de la naturaleza y el lamento de los refugiados. Toda guerra es una catástrofe humanitaria y ecológica. La actual violencia, además de miles de vidas humanas, también destruye el medio ambiente mediante la contaminación, ya que obliga a naciones y pueblos a recurrir de nuevo a medios de obtención de la energía que son perjudiciales para la naturaleza. Así, la humanidad entra en un nuevo círculo vicioso de callejones sin salida destructivos, lo que confirma el viejo dicho de que el ‘homo sapiens’ sigue comportándose hasta nuestros días como un ‘homo demens’, de un modo imprudente e irracional.

Hermanos en el Señor y queridos hijos:

Para la Iglesia, los elementos del mundo, según una fórmula teológica, “no son simplemente un material utilitario o útil para suplir las necesidades individuales de los seres humanos, sino acciones de la Persona del único Creador”. Todo lo creado por Dios bendice, alaba y exalta al mismo Dios por todos los siglos: los cielos proclaman su gloria. Este es el mensaje expresado por la preocupación de la Gran Iglesia de Cristo en pos de la protección de la creación. La vida de la Iglesia de Cristo es un anticipo de todo lo que esperamos en el Reino del Padre, del Hijo y de Espíritu Santo. En nuestro caminar hacia el ‘Ésjaton’, la Santa Iglesia le ofrece al mundo el Evangelio de la gracia como guía y la firme convicción de que el mal, en todas sus formas, no tendrá la última palabra en la historia del mundo.

Para concluir, os deseamos un bendecido y fructífero año nuevo eclesiástico, e invocamos sobre todos vosotros, por las intercesiones de la primera de entre los Santos, la ‘Theotokos Panmakáristos’, la gracia vivificadora y la gran misericordia del creador y redentor de todo, primicias y perfeccionador de nuestra fe inmaculada, a quien sea la gloria y el dominio por siglos sin fin. ¡Amén!

1 de septiembre de 2022

†Bartolomé de Constantinopla

Fervoroso suplicante por todos ante Dios

Μήνυμα της Α. Θ. Παναγιότητος του Οικουμενικού Πατριάρχου για την ημέρα προσευχής υπέρ της Προστασίας του Φυσικού Περιβάλλοντος (1 Σεπτεμβρίου 2022)

† Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
ΕΛΕΩι ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ

ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ

ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΧΑΡΙΝ, ΕΙΡΗΝΗΝ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ

ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ ΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΚΤΙΣΕΩΣ

ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Ἱερώτατοι ἀδελφοί Ἀρχιερεῖς καί τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Εἰσερχόμενοι σήμερον, εὐλογίᾳ Θεοῦ, εἰς τό νέον ἐκκλησιαστικόν ἔτος, τιμῶμεν κατά τήν ἑορτήν ταύτην τῆς Ἰνδίκτου τήν «Ἡμέραν προστασίας τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος» καί ἀναπέμπομεν δοξολογικάς καί εὐχαριστηρίους εὐχάς πρός τόν Κτίστην τῶν ἁπάντων διά τό «μέγα δῶρον τῆς δημιουργίας».

Διακηρύσσομεν καί πάλιν γεγονυίᾳ τῇ φωνῇ, ὅτι ὁ σεβασμός πρός τήν κτίσιν καί ἡ διαρκής μέριμνα διά τήν προστασίαν της ἀνήκουν εἰς τόν πυρῆνα τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν ταυτότητος, ὡς ἕν ἐκ τῶν τιμαλφεστάτων στοιχείων της. Ἡ Ἐκκλησία γνωρίζει καί διδάσκει ὅτι αἰτία τῆς ἀλλοτριώσεως τοῦἀνθρώπου ἀπό τήν «καλήν λίαν» δημιουργίαν καί τόν συνάνθρωπον εἶναι ἡ «Θεοῦ ἀλλοτρίωσις». Ὑπενθυμίζει δέ εὐθαρσῶς ὅτι δέν ὑπάρχει αὐθεντική ἐλευθερία χωρίς τήν Ἀλήθειαν καί ἔξω ἀπό τήνἈλήθειαν, ἡ ὁποία εἶναι ἡ κατ᾿ ἐξοχήν ἐλευθεροποιός δύναμις. «Γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν, καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς» (Ἰωάν. η’, 32).

Ἐπί τρεῖς καί πλέον δεκαετίας, ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία προβάλλει μετ᾿ ἐμφάσεως καί δυναμισμοῦ, διά ποικίλων πρωτοβουλιῶν, τό οἰκοφιλικόν μήνυμα τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἡ 1η Σεπτεμβρίου 1989 θά σηματοδοτῇ καί θά συμβολίζῃ ἐσαεί τήν ἔναρξιν ἑνός εὐλογημένου κινήματος, τό ὁποῖον παρήγαγε καρπόν πολύν, ἀνέδειξε τάς πνευματικάς καί ἠθικάς ρίζας καί παραμέτρους τῆς καταστροφῆς τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος, ἐκινητοποίησε πρόσωπα καί θεσμούς, ἐνέπνευσε τόν λοιπόν χριστιανικόν κόσμον, ἔδειξε τήν ὁδόν πρός ἀντιμετώπισιν τοῦ μεγάλου προβλήματος, ὁδόν, ἡ ὁποία διαβαίνει διά μέσου, πρῶτον, τῆς κατανοήσεως τῆς συνδέσεως αὐτοῦ μέ τήν κρίσιν τῆς ἀνθρωπίνης ἐλευθερίας καί τῆς ἀνάγκης ριζικῆς ἀλλαγῆς νοοτροπίας καί συμπεριφορᾶς ἀπέναντι εἰς τήν κτίσιν, καί, δεύτερον, διά τῆς κοινῆς καί πανανθρωπίνης δράσεως, δεδομένων τῶν παγκοσμίων διαστάσεων καί τῶν τραγικῶν ἐπιπτώσεων τοῦ οἰκολογικοῦ ὀλέθρου.

Πολύτιμον παρακαταθήκην διά τό μέλλον ἀποτελεῖ ἡ σημαντική συγγραφική παραγωγή εἰς τόν χῶρον τῆς θεολογικῆς οἰκολογίας, κεντρικήν θέσιν εἰς τήν ὁποίαν κατέχουν αἱ μελέται τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Περγάμου κ. Ἰωάννου, Καθηγητοῦ καί Ἀκαδημαϊκοῦ. Ἀνεξάντλητον πηγήν ἐμπνεύσεως θά ἀποτελοῦν καί αἱ εἰσηγήσεις εἰς τά ἐννέα ἐν πλῷ διεθνῆ οἰκολογικά Συμπόσια, εἰς τά ὁποῖα συμμετεῖχον ὀνομαστοί εἰδικοί ἐπιστήμονες καί ἐκπρόσωποι τῆς πολιτικῆς, τοῦ πολιτισμοῦ καί τοῦ πνεύματος. Τά κείμενα αὐτά εἶναι ἰδιαιτέρως χρήσιμα καί διά τήν περιβαλλοντικήν ἀγωγήν, ἡ ὁποία διεκδικεῖ σημαντικόν ρόλον εἰς τήν σύγχρονον ἐκπαίδευσιν. Ὀρθῶς ἔχει λεχθῆ, ὅτι «στό μέλλον, μία παιδεία χωρίς οἰκολογικό προσανατολισμό θά εἶναι παρωδία παιδείας».

Ἡ ἀειφόρος ἀνάπτυξις εἶναι μονόδρομος. Αὐτή, ἡ ὁποία διασφαλίζει τήν οἰκολογικήν ἰσορροπίαν εἰς τό παρόν καί ἀποτελεῖ ἐγγύησιν διά τό μέλλον, ἔχει τούς ὅρους της: τήν οἰκολογικήν οἰκονομίαν, τήν ἀλλαγήν εἰς τήν γεωργικήν καί τήν βιομηχανικήν παραγωγήν, εἰς τήν παραγωγήν καί τήν χρῆσιν τῆς ἐνεργείας, εἰς τάς μετακινήσεις καί τάς μεταφοράς ἀγαθῶν, νέα καταναλωτικά πρότυπα κ. ἄ. Δυστυχῶς, συχνά αἱ καλαί προθέσεις, αἱ συμφωνίαι καί αἱ διακηρύξεις, παραμένουν ἁπλῆ θεωρία, «μεγάλα λόγια», χωρίς ἀντίκρυσμα εἰς τήν πρᾶξιν, «ἀκάλυπτες ἐπιταγές», ὅπως ἔχει γραφῆ. Ἡ ἀνθρωπότης δέν συνετίζεται ἀπό τήν κλιματικήν ἀλλαγήν, τάς καταστροφικάς πυρκαϊάς, τούς καύσωνας, τά πλημμυρικά φαινόμενα, τήν ραγδαίαν μείωσιν τῆς βιοποικιλότητος, τήν μόλυνσιν τῆς ἀτμοσφαίρας καί τῶν θαλασσῶν, τήν ἀποψίλωσιν τῶν δασῶν καί τάς κοινωνικάς ἐπιπτώσεις τῆς περιβαλλοντικῆς κρίσεως, μέ πρώτην τήν μαζικήν μετανάστευσιν διά περιβαλλοντικούς λόγους. Ἐξακολουθεῖ νά τρέφῃ ψευδαισθήσεις περί τῆς ἐγγενοῦς ἱκανότητος τῆς φύσεως νά αὐτοπροστατεύεται καί νά ὑπερβαίνῃ τά ἀνθρωπογενῆ τραύματα. Γνωρίζομεν, ἀλλά συνεχίζομεν νά δρῶμεν ὡς ἀπληροφόρητοι, νά ἀπωθῶμεν τήν ἀλήθειαν ὅτι, ἀναφορικῶς πρός τήν σχέσιν μέ τό φυσικόν περιβάλλον, ὁ σύγχρονος τεχνοκρατικός καί οἰκονομοκεντρικός πολιτισμός μας δέν ἀποτελεῖ πρόοδον, ἐφ᾿ ὅσον ἡ μεγαλυτέρα καταστροφή τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος συνετελέσθη εἰς τήν ἐποχήν μας, ἐποχήν κυριαρχίας τῆς ἐπιστήμης καί τῆς οἰκονομίας. Ἡ κλιματική ἀλλαγή εἶναι μία μεγάλη καταστροφή, ἡ ὁποία προεκλήθη ἀπό τήν ἀνθρωπίνην ἀνευθυνότητα καί τό ἀδιέξοδον πρότυπον ὀργανώσεως τῆς οἰκονομικῆς ζωῆς. Ἔχομεν μέλλον, μόνον ἐάν κατανοήσωμεν ὅτι ἡ προστασία τῆς ἀκεραιότητος τῆς δημιουργίας ὄχι μόνον δέν ἀποτελεῖ ἐμπόδιον εἰς τήν οἰκονομικήν ἀνάπτυξιν, ἀλλά εἶναι τό ὄχημα διά πραγματικήν πρόοδον.

Ἐφέτος, οἱ ἑορτασμοί τῆς Ἡμέρας προστασίας τῆς κτίσεως συνηχοῦν μέ τήν κλαγγήν τῶν ὅπλων εἰς τήν Οὐκρανίαν, μέ τήν κραυγήν τῶν θυμάτων τῆς πολεμικῆς βίας, τούς βομβαρδισμούς τῶν πόλεων καί τῶν ὑποδομῶν, τήν συνοδυνωμένην φύσιν καί τούς στεναγμούς τῶν προσφύγων. Κάθε πόλεμος εἶναι μία ἀνθρωπιστική καί οἰκολογική καταστροφή. Ἡ συνεχιζομένη βία, ἐκτός ἀπό τάς χιλιάδας ἀνθρωπίνων ζωῶν, τάς ὁποίας καταστρέφει, καί τήν μόλυνσιν τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος, ἀναγκάζει κράτη καί λαούς νά ἐπιστρέψουν εἰς μή φιλικάς πρός τό περιβάλλον μορφάς ἐξασφαλίσεως ἐνεργειακῆς ἐπαρκείας. Τοιουτοτρόπως, ἡ ἀνθρωπότης εἰσέρχεται εἰς ἕνα νέον φαῦλον κύκλον καταστροφικῶν ἀδιεξόδων. Ἐπιβεβαιώνεται δέ τό λεχθέν, ὅτι ὁ homo sapiens καί σήμερον ἐξακολουθεῖ νά συμπεριφέρεται ἐκ παραλλήλου ὡς homo demens, ὡς ἄσοφος καί παράφρων.

Ἀδελφοί ἐν Κυρίῳ καί τέκνα εὐλογημένα,

Διά τήν Ἐκκλησίαν, τά στοιχεῖα τοῦ κόσμου, κατά μίαν θεολογικωτάτην διατύπωσιν, «δέν εἶναι ἁπλῶς χρήματα, χρήσιμο ὑλικό γιά τίς ἀτομικές ἀνάγκες τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά πράγματα, δηλαδή πράξεις – πεπραγμένα ἑνός δημιουργοῦ Προσώπου». Πάντα τά ἔργα Κυρίου εὐλογοῦν, ὑμνοῦν καί ὑπερυψοῦν Αὐτόν εἰς τούς αἰῶνας, οἱ οὐρανοί διηγοῦνται τήν δόξαν Του. Αὐτό τό μήνυμα ἐκφράζει ἡ μέριμνα τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας διά τήν προστασίαν τῆς δημιουργίας. Ἡ ζωή τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ εἶναι πρόγευσις ὅσων προσδοκῶμεν ὡς πραγματικότητα εἰς τήν Βασιλείαν τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καθ᾿ ὁδόν πρός τά Ἔσχατα, ἡ Ἁγία Ἐκκλησία προσφέρει εἰς τόν κόσμον ὡς ὁδηγόν τό Εὐαγγέλιον τῆς χάριτος καί τήν ἀκλόνητον βεβαιότητα, ὅτι τό κακόν, ὑπό ὅλας του τάς μορφάς, δέν ἔχει τόν τελευταῖον λόγον εἰς τήν ἱστορίαν.

Κατακλείοντες, εὐχόμεθα αἴσιον καί καρποτόκον τόν νέον ἐκκλησιαστικόν ἐνιαυτόν, ἐπικαλούμενοι ἐπί πάντας ὑμᾶς, πρεσβείαις τῆς Ἁγιοπρώτου Παναγίας τῆς Παμμακαρίστου, τήν ζωήρυτον χάριν καί τό μέγα ἔλεος τοῦ ποιητοῦ καί λυτρωτοῦ τῆς κτίσεως ὅλης, τοῦ ἀρχηγοῦ καί τελειωτοῦ τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, ᾯ ἡ δόξα καί τό κράτος εἰς τούς ἀπεράντους αἰῶνας. Ἀμήν.

,βκβ’ Σεπτεμβρίου α’

Ὁ Κωνσταντινουπόλεως

διάπυρος πρός Θεόν εὐχέτης πάντων ὑμῶν

Το πρόγραμμα της ελληνορθόδοξης ενορίας του Αγίου Νεκταρίου για τον μήνα Αύγουστο 2022 , διαμορφώνεται ως εξής :

El programa de la parroquia ortodoxa griega de San Nectario para el mes de Agosto 2022 es el siguiente: Continue reading →

Με τη βοήθεια του Θεού αξιωθήκαμε και φέτος στην ενορία μας να ζήσουμε τα Αγια Πάθη και να φτάσουμε στην Ανάσταση του Κυρίου μας με περισσή συγκίνηση και μεγάλη κατάνυξη.

Continue reading →

17 ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΚΥΡΙΑΚΗ: TΩΝ ΒΑΪΩΝ – Θ.ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ώρα 10.30 -12.00 π.μ
17 de ABRIL DOMINGO DE RAMOS – Divina Liturgia 10.30 – 12.00 horas

20 ΑΠΡΙΛΙΟΥ Μ.ΤΕΤΑΡΤΗ: 20 de ABRIL MIERCOLES SANTO
ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΓ. EΥΧΕΛΑΙΟΥ ώρα 20.00 – 21.00 μ.μ.
SANTA UNCIÓN 20.00 – 21.00 horas

21 ΑΠΡΙΛΙΟΥ Μ.ΠΕΜΠΤΗ: 21 de ABRIL JUEVES SANTO
ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΑΧΡΑΝΤΩΝ ΠΑΘΩΝ ώρα 20.00 – 22:30 μ.μ
LA IMACULADA PASIÓN 20.00 – 22.30 horas

22 ΑΠΡΙΛΙΟΥ Μ.ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ: 22 de ABRIL VIERNES SANTO
ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΕΠΙΤΑΦΙΟΥ ΘΡΗΝΟΥ ώρα 20.00 – 22.30 μ.μ
EPITAFIO 20.00 – 22.30 horas

23 ΑΠΡΙΛΙΟΥ Μ.ΣΑΒΒΑΤΟ: 23 de ABRIL SABADO SANTO
ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ώρα 22.30 μ.μ.

ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΚΑΙ Θ.ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
23.00 μ.μ. (12η ΩΡΑ ΕΛΛΑΔΟΣ)

RESURRECCIÓN y DIVINA LITURGIA
a las 23.00 horas

11 de MARZO VIERNES: Iª Salutación (Acátisto) a la Virgen SSma
20.00 -21.00 horas

13 de MARZO DOMINGO: Primer Domingo de la Cuaresma (ORTODOXIA) Divina Liturgia 10.30-12.00 horas

18 de MARZO VIERNES: IIª Salutación (Acátisto) a la Virgen SSma
20:00 – 21:00 horas

20 de MARZO DOMINGO: Segundo Domingo de la Cuaresma
(S. Gregorio Palamas) – Divina Liturgia 10.30-12.00 horas

25 de MARZO VIERNES: IIIª Salutación
(Acátisto)a la Virgen SSma 20:00-21:00 horas
21:00 horas – Tedeum por la Fiesta Nacional de Grecia
(25 de Marzo 1821) Continue reading →

11 ΜΑΡΤΙΟΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ: Α’ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ώρα: 20:00 – 21:00 μ.μ.

13 ΜΑΡΤΙΟΥ ΚΥΡΙΑΚΗ: Α’ ΚΥΡΙΑΚΗ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ)
Θ.ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ώρα 10.30-12.00 π.μ.

18 ΜΑΡΤΙΟΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ: B’ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ώρα: 20:00 – 21:00 μ.μ.

20 ΜΑΡΤΙΟΥ ΚΥΡΙΑΚΗ: Β’ ΚΥΡΙΑΚΗ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΑΓ.ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ)
Θ.ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ώρα 10.30-12.00 π.μ. Continue reading →